endişe

bir sürü güzel insan var. güzel kiyafetleri, yazilari, aksesuarlari, fikirleri, anlari, bos zamanlari, dolu zamanlari, isleri, evleri, fotograflari, okullari, cocuklari, ebeveynleri, kardesleri, bilhassa arkadaslari, otamlari vs vs. güzel insanlar hep bir aradalar. güzel bloglari var, feysbuk listeleri, deviantart sayfalari var; o sayede görmek mümkün oluyor. bazen sokakta ya da barda da görüyorum. güzel bir konserde falan. lakin tüm bu güzellik beni yoruyor. güzel olmayani ariyorum ama o cercevede ona yer yok. güzellik, ötekinden yoksun olunca egreti duruyor. güzel olduklarini biliyorlar. güzel olan her sey gibi bu da acimasizca göz önünde. nasil da utanmiyor insanlar bundan, ben onu anlamiyorum.