bir uykuya bir de cradle of rome (bundan sonra cor diye geçecek ve yazıldığı gibi okunacaktır) denen o oyun müsvettesine garezim var. uykuyla giriştiğim mücadelede şansım olmadığımdan bir miktar dişleyerek de olsa bükemediğim eli öpüyorum. fakat uykuyla paylaşıldığından çok kıymetli olan zamana musallat cor vücuda gelse, ben de çocukluğumda oynayıp da içimde şiddet duyguları yeşermesin diye kuytulara saklanmasına rağmen her seferinde bulup çıkardığım, ilkgençliğimde evde yanlız kaldığım gecelerde hırsızlara karşı başucumdan ayırmadığım samuray kılıcını iki elimle kavrayıp, "bu anam için, bu teyzem için" nidalarıyla ortalığı birlere, sıfırlara bulamak, dudağımın kenarına yerleştirdiğim "bunun kimin için olduğunu biliyorsun" gülüşüyle (kaşlar çatık) son darbeyi indirmek hayalleri kuruyorum. aç olmamın huysuzluğum üzerindeki etkisinin konuyla ilişkisi olmadığından kayıtlardan çıkartılması arz olunur.
0 Comments:
Yorum Gönder
<< Home